’t IJ

Levensader, oprit voor cruisers en onoverbrugbare kloof tussen Noord en Zuid; al eeuwenlang heerst en verdeelt ’t IJ over Amsterdam. Ooit de toegangspoort tot de republiek, ontwikkelde het water zich tot aanvoerroute, haven en depot. Talloze industrieën vonden er hun basis, van werven en olieraffinaderijen tot munitiefabrieken en graanoverslag. 

Veel van die nijverheid is tegenwoordig ter ziele. Shell verhuisde, het Hemterrein is niet langer verboden militair terrein en de trotse scheepsbouw is getransformeerd tot een nichemarkt voor Russische luxe jachten. In de vrijgekomen gebouwen kwamen ander activiteiten. De munitiedepots zijn tegenwoordig hip en happening, de scheepswerven bieden onderdak aan creatieve industrieën en de oude graansilo’s dienen als appartement voor de happier few. 

‘t IJland is de overwinning van de beschaving op de natuur. Stukje bij beetje zijn stukken land en water gecultiveerd, uitgegraven en onderworpen aan de wensen van de mens. Het resultaat is een wonderlijk allegaartje van woningen, depots en industrieën. Die onttrekking van ‘onze’ wereld aan de natuur vergt constante aandacht, want de natuur vecht altijd terug. Eén moment van onoplettendheid en de paardenbloemen bloeien. Twee jaar leegstand van een kade leidt tot de overwoekering door legioenen van onkruid; brandnetels, pollen en een leger aan konijnen. Het is een wonderlijk gevecht, die eeuwige strijd tussen nurture and nature . ‘t IJland is een prachtig slagveld en de strijd is nog lang niet beslist.