De Nautiluskade

“Ik ben nautisch ondernemer”. Bij het voorstelrondje van bewoners en ondernemers van het Amstelkwartier kom je de meest exotische beroepen tegen. Ik had er nog nooit van gehoord. Zelf denk ik bij zo’n term aan Oceaanschepen of onderzeeboten. De Nautilus. Kapitein Nemo. Maar deze man lijkt daar niet in het minst op. En oceaanschepen varen niet in de Amstel. Van duikboten ben ik niet helemaal zeker.

Na een kort gesprek weet ik meer. Hij is een stille nautische ondernemer. Hij zit in de fluisterboten. Die maken geen geluid, zijn heel milieuvriendelijk en binnenkort te huur in de haven. Dat is wel een dingetje hier: milieuvriendelijk. Alles moet duurzaam zijn. We hebben energieneutrale hotels, moestuinen op het dak en een speciale afhaalservice voor uw organisch afval. Is heel hip en trendy en hoort echt bij het Amstelkwartier. Maar welke buurt is dat zo langzamerhand niet? Milieuvriendelijk. Nee, die duurzaamheid is belangrijk, maar niet bij uitstek kenmerkend.

Water is het verbindende element in de buurt. We worden erdoor omgeven, de meeste straten hebben een rivierlijke naam, de grootste werkgever houdt zich beter met de watervoorziening en natuurlijk klotst de Amstel vrolijk langs de waterkant. Dan hebben we ook nog eens een haven en wat blijkt, zelfs een nautische ondernemer. Water is de Haarlemmerolie van het Amstelkwartier.

Maar is het genoeg? Nee zou ik zeggen, wat de voorafgaande vraag nogal retorisch maakt. We kunnen nog best een binnenwatertje gebruiken. Het middenstuk van het Amstelkwartier is leeg en lelijk, ongebruikt met name. Ooit zullen daar prachtige appartementen of woontorens verrijzen (misschien wel een supermarkt?), maar dan is het te laat. Waarom geen extra waterkant? Ik heb er maar vast één ingeschilderd, in deze artist impression: welkom op de Nautiluskade!