Willem Witsen hield niet van kleur. Hij was dan ook geen vrolijke jongen. Dat zat in de familie. Zijn zuster Anna sloeg de hand aan zichzelf. Zijn ouders leefden teruggetrokken op hun landgoed. Maar Willem was een kunstenaar met een bijzonder scherp oog voor de stad. Het liefst voer hij op een bootje door de grachten en schilderde hij vanuit de kuip de torens van Amsterdam of het verval van de Nicolaas Witsenkade (jawel, familie!). Zijn beste schilderijen en aquarellen hebben dan ook een laag perspectief en zijn opgezet in grijstinten. Ik zei het al. Witsen hield niet van kleur.
Voor zover ik weet heeft Witsen nooit een stadsgezicht gemaakt met het zicht op de Zuider-Amstel. Hij bleef liever binnen de grachtengordel. Er was in die tijd ook niet zoveel te zien bij de Omval. Molentje, het veerhuis en een paar huizen. Als hij nu met zijn bootje was uitgevaren, dan had hij zijn ogen uitgekeken. De horizon is veranderd. We leven in het Manhattan aan de Amstel. En als je goed kijkt op het schilderij dan is aan de einder het Amstelkwartier aan het oprukken. Twee jaar geleden zag je alleen de contouren van Waternet, maar nu hebben zich daar het QO-hotel en de hunkerbunker bij gevoegd. Hunkerbunker? Ja, die groene kolos met huurwoningen, waar ze zonnepanelen op de muur hebben geplakt. Ik denk dat daar mensen wonen die hunkeren naar iets anders. Een koopwoning bijvoorbeeld, ietsje lager bij de grond en verderop in de straat. Of misschien zijn ze toch gewoon gelukkig, domweg in de Amstelbeststraat.
Witsen schilderde graag met tegenlicht. Dan krijg je felle contrasten tussen licht en donker en nuances binnen de donkere tinten. Dit schilderij heb ik gemaakt met het licht van de vallende avond. De verre horizon is nog helder, maar dichtbij schemert het al. Zo leer je de kleur uit het schilderij te halen en je toe te leggen op grotere vlakken. Sfeer is belangrijker dan de exacte vorm. En als je zo aan het stoeien bent, dan kom je erachter dat die Witsen gewoon fucking goed kon schilderen met die paar grijstinten. Om depressief van te worden. Lijk ik toch een beetje op Witsen.
Oh ja, de nieuwe schilderijen (drie in getal) zijn te bewonderen bij tHUIS aan de AMSTEL. Kijken hoor!